Vah Ölene !....

Behiye, kocasının hatıra defterini okuyunca; kendini aldattığını sandı, kendine yakın bulduğu dostlarını tek tek aradı; kocasının kendini eski karısıyla, buluşmaya gittiğini, ondan özür dilediğini, kendisini affetmesini, tekrar beraber olmak istediğini  hatıra defterinden okuduğunu, şu an büyük şok yaşadığını söyledi. Aradıkları dostları bunu delil olarak gösterdikleri takdirde tek celsede boşanabileceğini söylediler.

Behiye kocasından bir hafta ayrı yattı. Kendini kocası tarafından kandırıldığını, artık sevmediğini kanısına vardı. Morali bozuldu. Günlerce ağladı. Kocasının evde olmadığı bir an, ekmek bıçağını kendi odasına götürdü. Kocasının uyuduğu bir gece, iki kez kalbinden bıçaklamak istedi ancak kocası Durmuş’ un yanına geldi, iki kez öldürmeye denese de bıçağı kalbine sokamadı. Tekrar odasına geri döndü. “Bir gün karşılıklı oturup konuştuktan sonra öldürmeye teşebbüs ederim, nasıl olsa uyurken haberi olmadan yaparım, “ diye düşündü.

Durmuş önce Behiye’nin niçin böyle davrandığını anlayamadı. Asık suratı, dik dik konuşmalar....

Durmuş:” Sen neden böyle ağlayıp sızlıyorsun? Ben sana karşı hiçbir zaman kötü bir şey söylemedim, kalbini kırmadım ki.”

Behiye:” Yazıklar olsun! Hatıra defterini okudum. Yazıklar olsun! Haberim olmadan eski karının yanına gitmişsin. Onu ikinci evimize getirmişsin, orada aşk yaşamışsın, sana ne diyeyim? Allah belanı versin! “

Durmuş:” Ben seninle evlendiğimiz günden bugüne değin, hiçbir kadınla konuşmadım, seni aldatmadım. Bu okudukların tamamen hayal, yalan, böyle bir şey yapsam nasıl olabilir, diye yazdım,” dedi.

Behiye: “ Hayalde olsa böyle bir şeyi nasıl yazabilirsin? “ Sinirlendi, bağırarak: “Sana yaptığım hizmetlerimin hepsi haram olsun, kaç yaşına geldin, böyle nasıl davranırsın? “ diye adeta kükredi. Tekrar ağlamaya başladı.

Durmuş:” Ben önceki eşimle altı yıl anlaştım, sonunda evlendim. Fakat seninle kaç kez buluştuk, detaylı bir şekilde konuştuk. Seninle aramızda bir sevgi oluştu mu? Ben, senin dünyada olduğundan haberim bile yoktu. Büyük ablamın seni istemesi sonucu gördüm seni. Aslında benim konuştuğum, anlaştığım kız arkadaşım vardı. Onunla konuştuk, anlaştık, büyük ablamın yanına gidip, onunla kız arkadaşın bulunduğu şehre gidip, babasından isteyecektik, babası da verecekti. Öyle anlaşmıştık. Büyük ablam:” Ben sana kız buldum. Ben başka bir şehre gidip kız istemem, ya istediğim bu kız olacak, ya da ben hiçbir yere gitmem, dedi. Ben de mecburiyet karşısında evlenmek mecburiyetinde kaldım.” Diye anlatmaya çabaladı.

Durmuş anlattı. Karşısındaki hanımı anlamakta güçlük çekiyordu. Bunun hayal olmadığın da diretiyordu. “Seninle aramızda aşk yok, sevgi yok, ben seninle mecburiyet karşında evlendiğini de ısrar etse de, karşısındaki bu durumu bir türlü anlamamakta ısrar ediyordu. Sen beni aldattın!

Bu karşılıklı konuşmalar, günlerce sürdü, hatta aylarca sürdü. Eşi anlayışla karşılamıyor, kendisini aldattığını, bu durumun  çok gücüne gittiğinde ısrar ediyordu. Durmuş kendinden emindi. Bu yazılan romanların hepsi gerçeğimi yansıtıyordu. Birazda yazarın isteğini eklemesi değil mi?.

Bu anlaşmazlıklar uzadıkça; iki tarafta geriliyordu. Behiye’ in nefreti arttıkça artıyor, Durmuş’ a bakış açısı da nefreti de büyüyordu. Bir gün karşılıklı oturmuşlardı.

Behiye:“ Ben senden boşanmak istiyorum,” diye bağırdı.

Durmuş:” İyi düşündün mü? Eğer senden boşanırsam, bir süre sonra tekrar evlenelim diye karşıma gelirsen, asla evlenmem. Bak son kez söylüyorum, yazdıklarım tamamen hayal ürünü. Benim gönlüm rahat, bir tane emekli polis tut. Yazdıklarımın bir tanesini doğrulasın, üzerime kayıtlı ne varsa senin üzerine vereceğim, emekli paramın yarısını da vereceğim, kanun gereği, bir daha yüzümü bile göremeyeceksin. Telefonda konuştuğun kişiler neler söylediler bilmiyorum, seni nasıl yönlendirdiler,” dedi ve bir daha hiç konuşmadı. Devam edecek