Bir Tanem

Bir tanem, açınca gözlerimi

Seni gördüm beyazlar içinde

Melekler gibi,

saf temiz yüzünle bakarken

Öldüm öbür dünyada 

sandım kendimi

Günaydın! Diyordun

ipeksi sesinle

Ruhumu okşarken gözlerinle

Bir tanem iyi ki varsın,

yanımdasın

Böyle yazmıştın mektubunda. Ne heyecanlı günlerimiz oldu seninle. Hayat bizim için toz pembeydi. Sadece ikimiz vardık bu dünyada. Her yer bizimdi, ta ki zalim baban seni ayağından vurana kadar. Kıskanmıştı bizim sevgimizi. Annenle kim bilir hangi şartlarda evlenmişlerdi. Aralarında sevgi ne kadardı bilinmez. Bizim sevgimizin  önünde herkes saygı duyardı. Annen ne derdi:” sizin sevginizi kıskanıyorum, biz babanla böyle değildik, “ diye söylenirdi. Zalim baban biricik kızını nasıl kıydı da, ayağından vurdu sakat bıraktı seni. Olsun be güzelim, sen yine de eskisi kadar güzelsin bence. Ben seni hiçbir zaman özürlü gözle bakmadım, seni şu halinle bile seviyorum, bunu tüm dünyaya haykırabilirim. Ben seni hâlâ temiz duygularımla seviyorum. Sen benim gözümde beyazlıklar içerisinde bir meleksin.

      Kayhan bey, belediye önündeki havuzun kenarında yan yana otururken bizi görünce yanımıza geldi, kızına öyle bir tokat attı ki, o refleksle ayağa kalktım, ikinci kez vuracaktı ki, kolunu tuttum, vurmasını önlemiştim. Bu sefer de bana  vurmaya başladı. Kız hıçkırıklarla ağlamaya başlamıştı. Babasının yanında teselli edemiyordum. Benim en küçük hareketimde bile vurmaya çalışıyordu. O kalabalık insanların yanında dayak yemek ne demek, rezil olmak bize sormak gerek. Gür sesiyle bize bağırıyordu:” Ben size yapacağımı biliyorum, Biricik, sen beni bu kadar insanlara rezil ettin diye bağırıyordu. Orada bulunanlar araya girdiler, Kayhan’ ı yatıştırmaya çalıştılar. Biz ise orada dayaktan korunmaya çalışıyorduk.

Biricik:” Bensay, sen kaç buradan , bari sen kurtar kendini,” diye bağırıyordu.

Bensay:” Ben seni düşünüyorum, baban seni evde bir şey yapmasın,” dedim ve oradan çok az uzaklaştım. Uzaktan olaylara bakıyordum.

Biricik yine de babasının elinden tutmuş, beraberce evlerine doğru gidiyorlardı. Saklandığım yerden onlara bakıyordum. Babası sinirliydi yine de yolda hiçbir şey yapmadı. Evlerine girinceye değin takip ettim. Evlerinin çaprazında, biraz uzağında saklandım, beni görmüyorlardı. Evinden bağırmalar, ağlama sesleri duyabilecek miyim diye bütün dikkatimle dinlemeye başladım. Evden sadece Ah...sesi duydum. Yarım saat geçmeden, evin önüne sireni çalan ambulans geldi. Hemen ambulansın yanına koştum. Görevliler sedyeyle içeri girdiler; dışarıya çıktıklarında, Biricik acılar içerisinde bağırırken, sağ ayak bileğinde ekmek bıçağı saplanmış, kan akarken görünce baygınlık geçirdim, sevdiğim kız acı içerisinde ağlarken, benim içim ağlıyordu. Babasına kızıyordum ancak bir şeyler yapamamanın çaresizliği içerisindeydim. Sedyeyi ambulansa koydular, bende binmeye istesem de kabul etmediler. Siren acı acı çalarak hastaneye doğru yol alıyordu. Hemen taksi durağına gittim. Bir taksi kiraladım, bende hastaneye gittim. Acilen ameliyathaneye almışlar. Salonda oturdum, üç saat sonunda sevdiğim kızı sedyeyle önümden geçirerek sekiz numaralı odaya yatırdılar.